Ναύπακτος...

Μετά από πολύ κόπο αφού σταματήσαμε στο Μέτσοβο μέσα στα χίονια επειδή δίπλωσε μία νταλίκα για μία ώρα και αφού ταξιδεύαμε όλη μέρα φτάσαμε στην Ποτιδάνεια ένα χωριό της ορεινής Ναυπακτίας.

Μόλις φτάσαμε αρχίσαμε τα κλασικά πολύ ποτό λίγο φαεί και τα λοιπά. Κοιμηθήκα αργά σχετικά σε ένα χαλασμένο κρεβάτι και ανακάλυψα πόση διαφορά κάνει το κλίμα στον ύπνο.

Το επόμενο πρωινό με βρήκε να γυρίζω σε όλο το χωριό για να βρω το παπούτσι μου!!!
Τελίκα η σκύλα η οποία το πήρε για να εξασκήσει τα δόντια της το έιχε στο σπίτι της.

Η συνέχεια κρασί φαεί σπίτι κιθάρα και χαλάρωση. Αρκετή χαλάρωση.

Τα καρναβάλια τα πέρασα στο μοναδικό μαγαζί του χωριο καφενείο-ταβέρνα-ότι θέλεις. Βαμένος χάρος και κατέληξα να κάνω στριπτιζ!!! Τι να πω και εγώ ώρες ώρες με εκπλήσω!!!! Μεγάλες στιγμές!!!!!!!!!!!!



Το παίξαμε στη κιθάρα και μου έμεινε από αυτό το ταξίδι.


Και ένα ερώτημα που με τριγυρίζει όταν ζω τέτοιες στιγμές: Δε θα μεγαλώσω ποτε;;

Σκέψεις...

Το κρύο στη σκοπιά δεν παλεύοταν χθες.

Η αυπνία και η κούραση χτυπάνε κόκκινο.

Οι 2 καφέδες δε κάνουν τίποτε.

Πονάει το πόδι μου.

Άρχισα το διάβασμα.

Το μυαλό μου κολλημένο σε ένα ανέλπιστο ταξίδι.

Το πρόσωπο μου γαμήθηκε από το ξύρισμα.

Νύχτωσε και θέλω να φύγω, να φύγω μακριά από εδώ αλλά και που να πας!!!

Μυρίζει...

Κάτι περιέργο στον αέρα και δε μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει πολλές πέτρες στα ήρεμα νερά μου και δε ξέρω που να πρώτο κοιτάξω. Από σήμερα μαθαίνω νέα τα οποία δε ξέρω αν είναι καλά η κακά!

Νοιώθω μια αύρα μαζί μου που δε ξέρω τι είναι! Ίσως φταίει και η άδεια από το πουθενά!

Περιέργα συναισθήματα χαράς, μονάξιάς, λύπης, λησμονιάς και όλα μαζεμένα σε ένα στρατόπεδο, σε ένα Κ.Ψ.Μ. σε ένα κάτι γενικός.

Πολύ περίεργα αισθάνομαι....