4 μέρες μέσα...

Τρελή εμπειρία αν σκεφτείς ότι τη τρίτη μέρα είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου και ότι δε τη πάλευα καθόλου τη τέταρτη Στη σκοπία μαζί με άλλους ακούς τα σχέδια που έχουν για τη ζωή τους, γνωρίζεις τη έκαναν πριν μπουν μέσα, μαθαίνεις τα προβλήματα τους, μαθαίνεις τους αστερισμούς και ότι μπορείς να φανταστείς.

Εκεί λοιπόν στην ησυχία του "μέσα" με παίρνεις ένας φίλος και μου λέει κατέβηκα Αθήνα να βρω δουλεία και να κάνω κάτι. Όλα αυτά τα αστέρια που έμαθες πως τα λένε σου έρχονται στο κεφάλι και συνειδητοποιείς ότι μεγαλώνεις και ότι πρέπει κάτι να κάνεις και εσύ.

Δε θέλω να μεγαλώσω άλλα αυτό το τρένο φρένο δεν έχει και απλώς πας, το θέμα είναι να καταλάβεις και να μη προσπαθήσεις να το φρενάρεις γιατί απλώς δε μπορείς.





I have often told you stories
About the way
I lived the life of a drifter
Waiting for the day
When I'd take your hand
And sing you songs
Then maybe you would say
Come lay with me love me
And I would surely stay

But I feel I'm growing older
And the songs that I have sung
Echo in the distance
Like the sound
Of a windmill goin' 'round
I guess I'll always be
A soldier of fortune

Many times I've been a traveller
I looked for something new
In days of old
When nights were cold
I wandered without you
But those days I thougt my eyes
Had seen you standing near
Though blindness is confusing
It shows that you're not here

Now I feel I'm growing older
And the songs that I have sung
Echo in the distance
Like the sound
Of a windmill goin' 'round
I guess I'll always be
A soldier of fortune
I can hear the sound
Of a windmill goin' 'round
I guess I'll always be
A soldier of fortune

Μάλιστα...

Ο καιρός είναι τέλειος κάτι χιόνια ρίχνει μόνο και έχει και λίγο κρύο Μάρτη μήνα! Θα ήθελα επίσης να πάω και λίγο σπίτι μου. Αυτό που μου λείπει είναι τα δικά μου πράγματα, το δικό μου κρεβάτι, τα δικά μου ρούχα, και πολλά ακόμα με αυτό το "μου".

Πριν καιρό σκεφτόμουν πολύ στο στρατό τώρα ούτε αυτό κάνω έχω μπει σε μια ρουτίνα που δε την θέλω κατά βάθος. Αστεία η λέξη "καιρός" γιατί με αυτό εννοώ κανένα μήνα ποιο πριν. Αλλά μου μοιάζει 3 μήνες.

Προτείνω δύο cd: SING CITY και ΞΕΝΙΟΣ. Δείγματα...

Ναύπακτος...

Μετά από πολύ κόπο αφού σταματήσαμε στο Μέτσοβο μέσα στα χίονια επειδή δίπλωσε μία νταλίκα για μία ώρα και αφού ταξιδεύαμε όλη μέρα φτάσαμε στην Ποτιδάνεια ένα χωριό της ορεινής Ναυπακτίας.

Μόλις φτάσαμε αρχίσαμε τα κλασικά πολύ ποτό λίγο φαεί και τα λοιπά. Κοιμηθήκα αργά σχετικά σε ένα χαλασμένο κρεβάτι και ανακάλυψα πόση διαφορά κάνει το κλίμα στον ύπνο.

Το επόμενο πρωινό με βρήκε να γυρίζω σε όλο το χωριό για να βρω το παπούτσι μου!!!
Τελίκα η σκύλα η οποία το πήρε για να εξασκήσει τα δόντια της το έιχε στο σπίτι της.

Η συνέχεια κρασί φαεί σπίτι κιθάρα και χαλάρωση. Αρκετή χαλάρωση.

Τα καρναβάλια τα πέρασα στο μοναδικό μαγαζί του χωριο καφενείο-ταβέρνα-ότι θέλεις. Βαμένος χάρος και κατέληξα να κάνω στριπτιζ!!! Τι να πω και εγώ ώρες ώρες με εκπλήσω!!!! Μεγάλες στιγμές!!!!!!!!!!!!



Το παίξαμε στη κιθάρα και μου έμεινε από αυτό το ταξίδι.


Και ένα ερώτημα που με τριγυρίζει όταν ζω τέτοιες στιγμές: Δε θα μεγαλώσω ποτε;;

Σκέψεις...

Το κρύο στη σκοπιά δεν παλεύοταν χθες.

Η αυπνία και η κούραση χτυπάνε κόκκινο.

Οι 2 καφέδες δε κάνουν τίποτε.

Πονάει το πόδι μου.

Άρχισα το διάβασμα.

Το μυαλό μου κολλημένο σε ένα ανέλπιστο ταξίδι.

Το πρόσωπο μου γαμήθηκε από το ξύρισμα.

Νύχτωσε και θέλω να φύγω, να φύγω μακριά από εδώ αλλά και που να πας!!!

Μυρίζει...

Κάτι περιέργο στον αέρα και δε μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει πολλές πέτρες στα ήρεμα νερά μου και δε ξέρω που να πρώτο κοιτάξω. Από σήμερα μαθαίνω νέα τα οποία δε ξέρω αν είναι καλά η κακά!

Νοιώθω μια αύρα μαζί μου που δε ξέρω τι είναι! Ίσως φταίει και η άδεια από το πουθενά!

Περιέργα συναισθήματα χαράς, μονάξιάς, λύπης, λησμονιάς και όλα μαζεμένα σε ένα στρατόπεδο, σε ένα Κ.Ψ.Μ. σε ένα κάτι γενικός.

Πολύ περίεργα αισθάνομαι....

2,5 μήνες...

Περάσανε λοιπόν και θα περάσουν και άλλοι θέλω να πιστεύω. Πλέον έχω μπει για τα καλά στο Κ.Ψ.Μ. και σιγά σιγά μπαίνουμε σε ρέγουλα. Στο στρατό λοιπόν σκέφτομαι πολύ, πάρα πολύ σκέφτομαι συνέχεια τα πάντα και κυρίως τι ζωή μου έξω από εκεί. Σκέφτομαι παλιές αγάπες, καινούργιες, φίλους, φίλες και ακόμα τόσα πολλά. Νέες σχέσεις δημιουργήθηκαν δημιουργούνται και συνεχίζουμε. Δεν υπάρχει άγχος στο στρατό δε σε νοιάζει τίποτα γιατί τα προβλήματα σου είναι τι αγγαρεία έχεις και τι υπηρεσία. Ενώ υπάρχουν εκεί έξω τόσα πολλά προβλήματα που δεν είμαι έτοιμος για αυτά. Ίσως για αυτό μου λένε ότι είναι καλά μέσα στο στρατό. Ο στρατός έχει καταντήσει ένα καβούκι που μπάινω μέσα και δεν με απασχολεί σχεδόν τίποτε. Το ίδιο πρόβλημα ένω σκέφτομαι να γράψω πολλά δε μου έρχεται τίποτα. 195 και συνεχίζουμε!!!