Ήσυχο καλοκαίρι...

Κάτι τέτοιο έλεγα όταν γύρισα στο χωριό από τις διακοπές από το σκάφος. Από μέσα μου έλεγα "τώρα στο χωριό κανένα χαλαρό μπανάκι και ησυχία μέχρι να βρω και να αρχίζω πρακτική"(εσύ είσαι που το λες!!!).

Φτάνοντας στο χωριό μετά από δυο μέρες(αν θυμάμαι καλά) έρχονται κάποιοι φίλοι του αδερφού μου. Αρκετά άτομα και στην αρχή δεν είχα καταλάβει ποιος ξέρει ποιον και από που, μία ότι να ναι κατάσταση. Στην αρχή χαλαρά ήμασταν εγώ τα παιδιά δεν τα ήξερα και πολύ καλά. Μετά όμως γνωριστήκαμε καλύτερα και αρχίζαμε να περνάμε πολύ καλά. Αφού περάσαμε δυο μέρες κραιπάλης στη πέραμο και με τη φράση "Μόνο μη με ακουμπήσεις" χαραγμένη στο μυαλό μάζευα τα κομμάτια μου. Η επόμενη εβδομάδα χαλαρή αλλά τα ποτά δεν σταματούσαν. Στη συνέχεια ήρθε η επονομαζόμενη σφίγγα Τόλης Τοβλέτογλου και πήγαμε σε ένα πάρτι τέρμα θεού -ένας παπάς μας έδειξε το δρόμο- στο οποίο δε ξέραμε κανένα. Περάσαμε πολύ ωραία αν και το βράδυ σημαδεύτηκε από τη βλακεία(της Σφίγγας) "πως ανοίγει το πορτμπαγκάζ σου". Το επόμενο βράδυ πήγαμε στο Μάλαμα και περάσαμε απίστευτα πραγματικά δε περίμενα να περάσω τόσο καλά. Μετά κατεβήκαμε στο χωριό και είπαμε να πιούμε κανένα ποτάκι με το Τόλη. Το βράδυ τελείωσε με ένα άδειο μπουκάλι tequila, ένα μισογεμάτο δίπλα και τραγουδώντας καραόκε. Την άλλη μέρα ήμουν σαν είχε πέσει πάνω μου μετεωρίτης αλλά συνήλθα στη θάλασσα μετά από φαί και καφέ.

Είναι τόσα πολλά αυτά που πέρασα που άμα αρχίζω και γράφω δε θα τελειώσω ποτέ. Αλλά τα βασικά συμπεράσματα είναι:

α)Το Καλαμπάκι έγινε χώρος λατρείας και κερδίζει έδαφος και στην πρωτεύουσα.
β)Γνώρισα αρκετά άτομα που ταιριάξαμε και πέρασα τέλεια.
γ)Ο αδερφός μου δεν έκατσε πολύ αλλά από το τίποτα!
(Η σκηνή στη συναυλία να τραβάει την Μαρίνα από το πόδι και να κυλιέται μέσα στα ξερατά ήταν πολύ must ιδέα που έμεινε απραγματοποίητη!!!!!!!);Ρ
δ)Τώρα πάμε για άλλα.

Υ.Σ.1:Το Dramaica πολύ καλό αλλά δεν έχω πάει ακόμα!
Υ.Σ.2:Τελικά από ότι φαίνεται στο ΓΕΡΜΑΝΟ θα κάνω πρακτική.
Υ.Σ.3:Ένα μάθημα μου έμεινε και το περιμένω.

Και ένα απίστευτο κομμάτι:



Ο βραζιλιάνος φωτογράφος Σαλγκάδο έβαλε χρόνια πριν τη λεζάντα στη φωτογραφία, γράφοντας: «Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει το τελευταίο τσιγάρο πριν από την εκτέλεσή του. Βλέπουμε, σημείωνε ο Σαλγκάδο, έναν άνθρωπο σε ειρήνη με τον εαυτό του και με τον θάνατο». Ο εικονιζόμενος είναι ο Μεξικανός υπολοχαγός του Ζαπάτα, που εκτελέστηκε το 1917 από τον ομοσπονδιακό στρατό. Δευτερόλεπτα πριν την εκτέλεσή του ζήτησε ένα τσιγάρο και πόζαρε ακουμπισμένος σε ένα πέτρινο τοίχο, χαμογελώντας άφοβα στο φακό του Agustin Victor-Casasola. Στάση τόσο παράδοξα γενναία για έναν άνθρωπο, που έχει απέναντι του τον εκτελεστή του !!!

Θ.Παπακωνσταντίνου - Δ. Σαββόπουλος: Ο Φορτίνο Σαμάνο.



Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει και σκέφτεται:
«Είμ' ό,τι δεν έζησα. Είμαι η βροχή που θα 'ρθει
να δροσίσει άγνωστων γυναικών το κορμί.
Βράδυ, στα κρεβάτια τους, θα στενάζουν ξαναμμένες:
«Ποιος Σαμάνος έφερε τούτη τη βροχή;»

Ο στρατιώτης με τ' όπλο σημαδεύει και σκέφτεται:
«Με μια κίνηση απλή θα του κλέψω ό,τι έχει ζήσει.
Είμαι ένας μικρός θεός, είμ' ένα στοιχειό.
Πάνω από το αίμα του, αύριο εδώ, την ίδια ώρα,
ερπετά θα σέρνονται, όπως κάνω κι εγώ».

Το τελευταίο τσιγάρο κι εκείνο σκέφτεται:
«Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν.
Ο καιρός θα χάνεται, ώσπου κάποιο απ' αυτά
θα φωνάξει liberta! Kι όπως θα κοιτάει τις κάννες,
θα βρεθώ στα χείλη του σαν τσιγάρο ξανά».